Het verhaal achter Poing

Hitkant | Cors v.d. Berg, 1992

Niet zo heel lang geleden bracht ik een weekendje in Valkenburg door. Uiteraard kom je dan ´s avonds in een discotheek terecht. Op zich niets bijzonders. Maar op een goed moment kondigde de discjockey een plaat aan waarvan ik de naam niet verstond vanwege het massale gejuich dat opsteeg. Tegelijkertijd repte iedereen zich naar de dansvloer, alwaar een klein feestje werd gebouwd. Bij navraag bleek het de Rotterdam Termination Source te zijn met Poing, niet lang daarna stond datzelfde nummer in de top 5. Maurice Steenbergen en Danny Scholte bleken de makers en bedenkers van de Rotterdam Termination Source …

Dus Maurice wat is dat toch met Rotterdam? Eerst staan daar opeens de Rode Schoentjes heel hoog in de top 40 en nu weer Poing. Is Poing net als de Rode Schoentjes ook begonnen als een grap?
Nou, Rotterdam Termination Source is op zich wel heel serieus, de plaat Poing alleen niet. Ik ben begonnen met het kopen van wat spullen, drumcomputers enzo. Ik wilde gabber maken, techno, gewone house. In het begin had ik er niet zoveel verstand van. Eerst had ik die spullen gekocht om remixen te maken, plaatjes aan elkaar te plakken enzo. Op een gegeven moment kom je erachter dat het eigenlijk veel leuker is om die nummers zelf te maken. Toen hadden we een paar nummers gemaakt die nergens op sloegen. Dat was de beginfase, een beetje uitproberen. We hebben hier in Spijkenisse een discotheek, Demi Sec, daar werden van het begin af onze demo’s gedraaid. In maart kwamen we met de tweede demo op de proppen en daar zat o.a. een house versie van Feyenoord tussen. Dat was trouwens voordat ´Ajax is Art´ gemaakt werd, vergeet dat niet. Ook als geintje trouwens. En daar stond ook Poing op dus.

En toen stond zeker de boel daar natuurlijk helemaal op zijn kop?
Nou niet gelijk. Dat is altijd zo, het duurt altijd een week of twee voordat ze er op gaan reageren. Het moet eerst herkend worden. Ik kan je wel vertellen technisch stelt het weinig voor, haha. Maar in de beat zit wel aardig wat werk. Want hij is geen minuut hetzelfde.

Hoe ben je op het idee gekomen?
Het originele idee stamt al uit december. Het was voor mij eigenlijk allemaal nieuw, die house scene. Vroeger hield ik me er helemaal niet van. Tot vorig jaar zomer. Daarvoor dacht ik wat is dat voor herrie? Ik had nog net de Acid overleefd, en dat vond ik al verschrikkelijk, maar toen kwam opeens die techno house en later de gabber house, weet ik veel hoe dat tegenwoordig allemaal heet. Dus toen ben ik met een paar vrienden naar een houseparty geweest, en wat ons het eerste opviel was…. die gasten dansen niet, die springen. Die gasten lijken net stuiterballen. Nou, dachten wij, dat is misschien best een leuk idee om een nummer mee te maken. Een paar maanden later was ik in m’n platencollectie aan het zoeken naar geluidjes, en toen kwam ik op een geluidseffecten plaat dat geluidje tegen. Een mondharp overigens. Ik dacht: dit is het geluidje. Dus ik dat geluidje op een diskette gegooid, een drum eronder en toen hadden we de demoversie, die trouwens in de verste verte niet op de cd lijkt. Daarna hebben we gezorgd dat het bandje bij een platenmaatschappij kwam. Voor we het wisten zaten we in hun studio. Een paar weken later kwam hij opeens binnen in de Disco Dance lijst. Toen was het al heel snel tipparade, en nou je kent de rest van het verhaal. Allemaal zonder de hulp van Hilversum. Daar worden we grofweg geboycot. Dat we zo hoog staan komt in ieder geval niet door de airplay. Want die Mariah Carey bijvoorbeeld, die ons goed dwars zit, die krijgt wel airplay terwijl wij misschien wel meer platen hebben verkocht dan zij. Wat dat betreft is die lijst niet echt betrouwbaar. We zitten nu geloof ik op 69.000 exemplaren in Nederland en België. Verder is de plaat uit in Amerika, Spanje, Italië, Duitsland en Engeland. Trouwens Maurice werkt er nog steeds bij. Alleen, hij is wel op zoek naar een leukere baan. Het liefst natuurlijk in de sfeer van de muziek. Of ik dat even wilde melden. Bij deze Poing.